πρωτοέξαρχος

ὁ, Μ

ο πρώτος μεταξύ τών εξάρχων, τών τηρητών τής τάξης σε εκκλησιαστική σύνοδο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πρωτ(ο)-* + ἔξαρχος].